Powiat Łowicki

Kiernozia – wieś gminna, dawne miasteczko. Pierwsze wzmianki pochodzą z 1303 r. w 1567 r. osada otrzymała prawa miejskie, utraciła je w 1579 r. odzyskała w 1784 r. i ponownie utraciła po powstaniu styczniowym w 1869 r. przyjeżdżając do Kiernozi trzeba odwiedzić klasycystyczny pałac z pierwszej połowy XIX wieku wraz z parkiem położonym w centrum Kiernozi – miejsce urodzenia Marii z Łączyńskich Walewskiej. Tu właśnie uczyła się pod okiem Mikołaja Chopina, ojca naszego genialnego pianisty i kompozytora. W 1818 r. jej szczątki złożone zostały w krypcie miejscowego kościoła parafialnego. Kościół zbudowany w stylu gotyckim, gdzie znajduje się między innymi pochodzący z XVI w. fragment nagrobku właściciela dawnego miasteczka – Pawła z Kiernozi. W okresie letnim na uwagę zasługują trzy imprezy organizowane na terenie zespołu pałacowo – parkowego.
• 23 czerwca – Wieczór Sobótkowy – impreza kultywująca prastara tradycję puszczania wianków na wodę i palenia ognisk świętojańskich.
• 13 lipca – Dzień Kiernoskiego Dzika – nowa impreza, w czasie której historia przeplata się ze współczesnością. Z uwagi na legendę i herb gminy punktem kulminacyjnym jest konsumpcja pieczonego dzika.
• 15 sierpnia – Festyn Kulturalno – rekreacyjny – impreza w typowo rodzinnym klimacie.

Zduny – pierwsza wzmianka o Zdunach jako wsi służebnej pochodzi z dokumentu arcybiskupa Jarosława Skotnickiego z 1353 r. Do XVIII w. Zduny były siedzibą klucza gospodarczego tzw. tenuty zduńskiej, a w XIX w. ekonomii bąkowskiej. Stąd wzięła się też nazwa, funkcjonującej do 1954 r., gminy Bąków z siedzibą w Zdunach. Kościół parafialny p.w. Św. Jakuba w Zunach, neogotycki, murowany, wybudowany w latach 1869 – 1899 w miejscu drewnianego kościoła z drugiej połowy XIII w. w 1901 r. powstała tu pierwsza w Królestwie Polskim wiejska straż ogniowa. Działająca w okresie międzywojennym gminna kasa pożyczkowo oszczędnościowa w Zdunach była największym bankiem wiejskim w Polsce.

Marzyce Skansen – skansen w Marzycach położony w odległości ok. 7 km. Od Łowicza, przy trasie Warszawa – Poznań i przystanku kolejowym Niedźwiada, od końca lat 70-tych gromadzi zabytki architektury ludowej z terenu dawnego Księstwa Łowickiego. Udostępniony do zwiedzania w połowie lat 80-tych.
Obecnie w skansenie znajduje się 35 obiektów, które zlokalizowane są wg planu zakładającego ukazanie dwóch układów przestrzennych: tzw. starej wsi , występującej do polowy XIX w., o kształcie zbliżonym do owalnicy oraz nowej wsi – „ulicówki”, powszechnej od II poł. XIX w. Według tych założeń usytuowano gospodarstwa (budynki mieszkalne, inwentarskie i składowe), prezentując w nich charakterystyczne dla wspomnianych okresów wyposażenie wnętrz i sposoby ich dekoracji.
Uzupełnieniem gospodarstw w skansenie są przykłady tzw. małej architektury (kapliczki przydrożne, studnie, piec chlebowy), a także budynki związane z rzemiosłem i życiem społecznym wsi: kuźnia, karczma, wiatrak, szkoła. Wiatrak „koźlak” reprezentuje typ powszechny w XIX i na początku XX w. Jego część napędową stanowiły śmigi osadzone pod dachem. Trzon budynku stanowił tzw. kozioł, dzięki któremu w zależności od kierunku wiatru, wiatrak można było obracać za pomocą „dyszla”.
Od kilku lat na terenie skansenu cyklicznie odbywają się: Powiatowy Dzień Dziecka i w ostatnią niedziele sierpnia Biesiada Łowicka. Podczas biesiad występują zespoły reprezentujące bogatą kulturę różnych stron Polski. Można tutaj podziwiać pracę twórców ludowych i zakupić ich niepowtarzalne wyroby, skorzystać z przejażdżki bryczką, skosztować regionalnej kuchni, jak również wziąć udział w wielu atrakcyjnych konkursach. Od maja do października Skansen w Marzycach jest miejscem warsztatów rzemiosła ludowego (garncarstwa, kowalstwa, wikliniarstwa, kowalstwa, tkactwa) przyciągającym wielu turystów do uczestnictwa w oryginalnym procesie tworzenia. 

Boczki Chełmońskie – miejsce urodzenia w 1849 r., Józefa Chełmońskiego, wybitnego polskiego malarza pejzażysty – twórcy słynnych obrazów takich jak: „Bociany” , „Czwórka” czy „Babie lato”. Upamiętnia ten fakt kamienny obelisk na terenie parku w Boczkach. We wsi znajduje się także kaplica drewniana pod wezwaniem św. Rocha, zbudowana w 1761 r. dzięki fundacji arcybiskupa Władysława Łubieńskiego, wpisana do rejestru zabytków. Wewnątrz kaplicy wiszą ciekawe obrazy i rzeźby z XVIII w., np. obraz świętego Walentego – wiek XVII, dwa ludowe obrazy malowane na szkle (Chrystusa Króla i Świętej Katarzyny).

Sromów – położona 10 km. od Łowicza, mieści się tam unikalne w kraju „Muzeum Ludowe Rodziny Brzozowskich”. W chwili obecnej składa się z czterech pawilonów, w których można obejrzeć ekspozycje ruchome rzeźb ludowych, poukładanych w sceny rodzajowe. Zwiedzający mogą zobaczyć szopkę Bożonarodzeniową, procesję wokół kościoła, wesele łowickie i wiele innych ciekawostek. W trzecim i czwartym pawilonie znajduje się kolekcja składająca się z 35 pojazdów konnych, tj. bryczki, wolanty, stare sanie i wozy chłopskie. Można tu zobaczyć stare urządzenia i maszyny rolnicze. Wokół pawilonów znajduje się pięknie utrzymany ogród.

Kompina - Wieś wzmiankowana w 1345 r., kościół neogotycki XIX/XX w., na miejscu XV-wiecznego drewnianego, który spłonął w 1899 r. Miejsce zaciętych walk 26 dywizji piechoty Armii "Pomorze" 14-15.IX 1939 r. Cmentarz żołnierzy poległych w bitwie.

Parma – tablica upamiętniająca rozstrzelanych Polaków w 1944 r. w miejscowości Parma.

Guźnia – znajduje się Jezioro Rydwan, które w miesiącach letnich staje się centrum wypoczynkowym Łowicza i okolic.

Waliszew – najcenniejszym zabytkiem jest kościół parafialny p.w. św. Witalista. Został on wybudowany w 1763 r. przez Adama Lasockiego z Gosławic, na miejscu wcześniejszego z XIV w. Jest to budowla drewniana na planie krzyża. Zachował się wystrój z XVIII w. między innymi kilka obrazów oraz chrzcielnica kamienna z 1538 r. Przy kościele drewniana dzwonnica z II połowy XVIII w. oraz murowana neogotycka kaplica z I połowy XIX w. Przed ogrodzeniem przykościelnym usytuowany jest kamienny obelisk z metalowym krzyżem, poświęcony pochodzącym z tego terenu uczestnikom wojny w latach 1918-1920.  

Borów – znany jest przede wszystkim jako miejsce urodzenia Władysława Grabskiego, który w okresie międzywojennym był premierem i autorem reformy walutowej, twórcą polskiej złotówki. Obecny dwór powstał na początku XX w. jest to budynek murowany, parterowy, z wysokim mansardowym dachem. W dworku odbywają się konferencje i sympozja naukowe.